huaweieurope.png


Domme Duitsers, Hongerige Hollanders


Zoals je hierboven kan zien is Nederland een heel slechte student, maar de situatie in Duitsland is (als belangrijkste Europese economie) nog zorgwekkender.

De regering in Berlijn werd de afgelopen jaren fel bekritiseerd omdat zij erg traag was met het opzetten van een wettelijke kader. Het leek alsof ze de urgentie van het probleem niet wilden inzien.

Gelukkig heeft de Duitse overheid zich, sinds Olaf Scholz aan de macht kwam, wel iets kritischer opgesteld tegenover Chinese technologie. In november nog, werd Chinese investeerders belet een Duitse chipfabriek te kopen wegens “mogelijke veiligheidsdreigingen”.

Maar ondanks dat voorzichtige beterschap, is de situatie nog steeds precair. Zo onderhoudt Duitslands grootste operator Deutsche Telekom al jaren een strategisch partnerschap met Huawei, en werkte het samen met de Chinezen aan de vroege stadia van de uitrol van 5G.

In Nederland ging het eigenlijk omgekeerd. In plaats van een te trage reactie op nieuwe ontwikkelingen, waren ze daar te snel. Exploitanten van 5G-netwerken wilden de lancering zo snel mogelijk doen, en Huawei stond natuurlijk meteen klaar om hen te helpen.

De Nederlanders liepen daarmee in feite vooruit op besluiten van de EU en de lidstaten om het gebruik van Chinese apparatuur te beperken.

De ironie wil dat de complete immobiliteit van de Belgische overheidsstructuur ons in deze eigenlijk wat gered heeft. Omdat het hier zo lang duurde voor er een beslissing over 5G werd genomen, beseften overheden al dat ze voorzichtig moesten zijn met technologie van Huawei.

Maar waarom moeten we daar zo voorzichtig mee zijn? Wat is precies het gevaar van Chinese GSM-masten?
Het antwoord daarop is tweeledig: spionage en sabotage. Chinese zeef


Dat regeringen nieuwe communicatieplatforms gebruiken om te spioneren is niets nieuws: de antivirussoftware van Kaspersky Lab zou banden hebben met de Russische inlichtingendienst; de berichtenapp ToTok, zou worden gebruikt door de inlichtingendienst van de Emiraten; en de Chinese regering is wel héél blij met het wereldwijde succes van TikTok.

Peking is zelfs heel open over het feit dat ze over al die informatie beschikken. Sinds 2017 staat zwart op wit in de Chinese wet dat bedrijven alle informatie moeten delen waar de overheid om vraagt.
​
En dan gaat het enkel nog maar over apps. Als we naar Chinese hardware kijken is de situatie nog erger.

IT-experts leggen het als volgt uit: ‘de code van 5G-netwerken die Huawei gebruikt is veel rommeliger en onoverzichtelijker dan die van pakweg Nokia, en dat is geen toeval. Zo is het namelijk veel makkelijker om gaatjes en achterpoortjes te verstoppen in de code’.
Of zoals één expert het beschreef: “de code van Huawei is zo lek als een zeef”.

Maar zelfs als de lekken in de software gedicht zouden worden, blijft het gebruik van Chinese apparatuur een groot gevaar – er bestaat namelijk zoiets als de kill switch.
Stel je maar eens voor dat er in de nabije toekomst een echte strijd met China losbarst. Dan wil je niet dat Xi Jinping gewoon op een rode knop kan duwen om de helft van de Europese 5G-netwerken plat te leggen. Onveilige veiligheidstop


Het is een bijzonder ironische situatie: je doet een top over internationale veiligheid met leiders en experts van over de hele wereld, maar je bent niet eens zeker van hun digitale veiligheid.

Één expert grapte treffend: “Als je kijkt naar het percentage Chinese apparatuur in Duitsland, zou je kunnen zeggen dat dit één van de meest onveilige landen van Europa is. Welkom op de Munich Security Conference: We kunnen uw veiligheid niet garanderen”.

Nochtans is deze conferentie geen lachertje. Van een toespraak van Vladimir Poetin in 2007 tot Joe Biden aan het begin van zijn mandaat in februari 2021, de conferentie is significant voor de mondiale agenda rond diplomatie en veiligheid.

De VS stuurt dit jaar zijn grootste delegatie ooit, met vice-president Kamala Harris geflankeerd door tientallen veiligheidschefs en congresleden. Zelfs de Democratische leider Chuck Schumer én de Republikeinse leider Mitch McConnell gaan zij aan zij mee.

De vraag is echter of ook de Europese politici de urgentie van het probleem inzien. Je zou denken dat ze geleerd hebben van die andere situatie waarin we afhankelijk waren van een ‘niet zo sympathieke’ staat: het gas uit Rusland.
Maar dat is waarschijnlijk ijdele hoop. Een ezel stoot zich dan geen twee keer aan dezelfde steen, een Europees politicus heeft jammer genoeg die intellectuele luxe niet.
​