De Wormkruidbij, Colletes daviesanus, komt voor op de hogere zandgronden in het Oosten en Zuiden van Nederland, maar ook in stedelijk gebied (parken en tuinen). Er lijkt een opmars richting het westen: daar kwam deze algemene zandbij voorheen minder vaak voor.

Colletes daviesanus nestelt soms in grote groepen in wanden van leemgroeven, bermtaluds of oevers van beken, maar ook tussen de wortels van een omgevallen boom. Ze hebben stevige kaken waarmee ze zelfs in zachte steensoorten een nestgang kunnen uitkauwen. Een nestblok met gaten van 6 mm is ook aantrekkelijk.

De Wormkruidbij vliegt met name op Boerenwormkruid (Tanacetum vulgare) uit de composietenfamilie. De larven overwinteren als 'rustlarve' in een cocon, verpopping vindt plaats in het voorjaar.

Het gezicht van de Wormkruidbij (v) is breed en kort. Kop en zijkanten van het borststuk is witgrijzig behaard. De bovenkant van het borststuk (mesonotum) is geelbruin. Het eerste segment van het achterlijf is langbehaard. De eindbandjes zijn zo breed als de randen van de segmenten.

De mannetjes zijn hetzelfde getekend als de vrouwtjes, maar zijn iets kleiner en hebben een dikkere beharing, met name op het gezicht en het kopschild (clypeus). De haren op de achterlijfsplaten hebben dezelfde lengte als de borstharen.

Zat die plant nou helemaal onder de schimmel en heeft het gewoon overleefd ???