S'nachts
Deze dag wacht niet veel langer,
ik ontvang haar in een dragend donker.
Diepgeworteld staan stronken schaduw
verdrongen langs mossig eenzaam beton.
Verdwaalde vlokken dwarrelende schemering
uit bruisend en spuitend straatlantaarnlicht.
Krijsend ijzer en knisperrend staal verbloemen niets
zo mooi is het nog nooit geweest, progressief destructief.
De malende ellendeling verbroederend blauw
trouw in haar onmaagdelijke verschijning, berouw.
Torens stapelen de minutieuze voortgang,
zuchtend wringt de tijd zich door haar voegen,
bloedend, bloeiend en geboeid.
subtiel omarmd zij en maakt geen onderscheid.
Haar kille adem drukt in stemmig hoge kragen,
glanzend glijden de stervenden in pluimen fijnstof.
Schermen vleugelen boven hoeden en dassen, tassen
verassend fier maar soms beduidend minder assertief.
Apperatief in decadente gloed, voederend en nippend
netwerken temidden fatsoenlijke voyeurs.
Terloops tippelt dartel jong door scheve blikken,
hak tak tik, man met wandelstok en zakhorloge.
Te laat voor vroeger en te oud voor vandaag,
traag lijden der tijden als groeven op een langspeelplaat.
------------------------------------------------------------------
Vragen.
Geen beter woord dan dit kan ik bedenken,
stil wenken naar een volgend moment
waarin wij wij al waren maar dan minder goed
al doet dat er nu ook niets meer toe,
moe maar voldaan.
Daar gaat de dag weer, en het mag weer
want er wordt al veel te kort geleefd
en het geeft ook allemaal niet genoeg
vroeger komt nooit te laat.
De draad, rood danwel ieder ander
ik verander niets terwijl ik in alles verander.
----------------------------------------------------------
Gedachtenweefsel en hersenstof........ , wie schrijft er ook wel eens wat frutsels hier...??
ik ontvang haar in een dragend donker.
Diepgeworteld staan stronken schaduw
verdrongen langs mossig eenzaam beton.
Verdwaalde vlokken dwarrelende schemering
uit bruisend en spuitend straatlantaarnlicht.
Krijsend ijzer en knisperrend staal verbloemen niets
zo mooi is het nog nooit geweest, progressief destructief.
De malende ellendeling verbroederend blauw
trouw in haar onmaagdelijke verschijning, berouw.
Torens stapelen de minutieuze voortgang,
zuchtend wringt de tijd zich door haar voegen,
bloedend, bloeiend en geboeid.
subtiel omarmd zij en maakt geen onderscheid.
Haar kille adem drukt in stemmig hoge kragen,
glanzend glijden de stervenden in pluimen fijnstof.
Schermen vleugelen boven hoeden en dassen, tassen
verassend fier maar soms beduidend minder assertief.
Apperatief in decadente gloed, voederend en nippend
netwerken temidden fatsoenlijke voyeurs.
Terloops tippelt dartel jong door scheve blikken,
hak tak tik, man met wandelstok en zakhorloge.
Te laat voor vroeger en te oud voor vandaag,
traag lijden der tijden als groeven op een langspeelplaat.
------------------------------------------------------------------
Vragen.
Geen beter woord dan dit kan ik bedenken,
stil wenken naar een volgend moment
waarin wij wij al waren maar dan minder goed
al doet dat er nu ook niets meer toe,
moe maar voldaan.
Daar gaat de dag weer, en het mag weer
want er wordt al veel te kort geleefd
en het geeft ook allemaal niet genoeg
vroeger komt nooit te laat.
De draad, rood danwel ieder ander
ik verander niets terwijl ik in alles verander.
----------------------------------------------------------
Gedachtenweefsel en hersenstof........ , wie schrijft er ook wel eens wat frutsels hier...??
raak niet verder dan olleke bolleke riepelsolleke,olleke bolleke knol doe de glaasjes nog eens vol 
Comment