Algemeen
Een ieder die ervaring heeft met het telen van buitenwiet zal hebben moeten constateren dat de hoofdbuds meestentijds acceptabel afrijpten, terwijl de lager gelegen (internode)buds achter bleven in de groei en de afbloei. Dit resulteert vaak in langdurig knipwerk van onvolgroeide en onafgerijpte, zeg maar "rauwe" buds. Door omstandigheden heb ik dit ongewenste fenomeen kunnen beperken.
"Knakken"sss
In mijn (buiten)kas was ik genoodzaakt hoofdtakken te gaan knakken omdat ze tegen de bovenkant van de kas groeiden. Tot mijn verbazing leidde dit tot een aanzienlijk grotere opbrengst en wiet van betere kwaliteit. Daarom ben ik bij latere kweken stelselmatig gaan knakken. Door het knakken in diverse richtingen (ik knak ongeveer 30 tot 40 cm beneden de top) deed zich het volgende voor: de hoofdbud richtte zich na 2 dagen op en vormde een hoek van 90 graden met de geknakte tak. In de oksels van de noden, van de geknakte takken/twijgen, waarin zich reeds enige aanzetten tot bloei bevonden vormden zich volwaardige buds, verticaal ten opzichte van de geknakte tak. Hierdoor kreeg de plant min of meer het uiterlijk van een dakplataan, een soort groen scherm, bezaaid met toppen, die allen op de zelfde hoogte groeiden. Onder dit groene scherm heb ik alle scheuten en bloemaanzetten verwijderd, zodat de plant zijn volledige energie kon aanwenden voor de hoofdtoppen. Het is kort gezegd een hoge scrog met nagenoeg uitsluitend (hoofd)toppen op de zelfde hoogte.
Betere kwaliteit
Doordat alle toppen op deze wijze maximaal profiteren van de lichtdruk rijpen ze gelijkmatiger en beter af.
Onvoldoende afgerijpte (rauwe) buds behoren tot het verleden.
De buds zijn minder flodderig, dus steviger. Wellicht komt dit door de stress veroorzaakt door het knakken of omdat de lager gelegen buds ineens het volle daglicht meepakken.
Durf je het knakken aan?
Ik onderken dat de door mij geschetste ruwe behandeling bij menige kweker, die in de afgelopen maanden zijn planten met zorg heeft opgegroeid, de wenkbrouwen zal doen fronsen. Echter, een klein experiment met enkele twijgen zal je verbaasd doen staan over het resultaat. Wellicht knak je in het vervolg altijd!
Tijdpad knakken
Omstreeks week 1 of 2 van augustus knak ik de hoogste twijgen op ongeveer 30 tot 40 cm (vanaf de top gemeten) in een dusdanige richting dat ze elkaar niet in de weg zitten
In week 2 of 3 knak ik de nadien verder gegroeide hoogste twijgen eveneens op de zelfde wijze.
In week 3 of 4 knak ik de rest van de twijgen.
Eindresultaat
Bij het oogsten heb ik echt een groen scherm vol met buds die maximaal van de lichtdruk hebben kunnen profiteren en op deze manier heb ik naar mijn oordeel het best mogelijke resultaat bereikt.
Slotopmerking
Ik zou graag van medekwekers vernemen, ingeval zij bij wijze van experiment, eveneens (gedeeltelijk) tot knakken overgaan, of dit ook bij hen tot een soortgelijk resultaat heeft geleid.
Xtreme
Een ieder die ervaring heeft met het telen van buitenwiet zal hebben moeten constateren dat de hoofdbuds meestentijds acceptabel afrijpten, terwijl de lager gelegen (internode)buds achter bleven in de groei en de afbloei. Dit resulteert vaak in langdurig knipwerk van onvolgroeide en onafgerijpte, zeg maar "rauwe" buds. Door omstandigheden heb ik dit ongewenste fenomeen kunnen beperken.
"Knakken"sss
In mijn (buiten)kas was ik genoodzaakt hoofdtakken te gaan knakken omdat ze tegen de bovenkant van de kas groeiden. Tot mijn verbazing leidde dit tot een aanzienlijk grotere opbrengst en wiet van betere kwaliteit. Daarom ben ik bij latere kweken stelselmatig gaan knakken. Door het knakken in diverse richtingen (ik knak ongeveer 30 tot 40 cm beneden de top) deed zich het volgende voor: de hoofdbud richtte zich na 2 dagen op en vormde een hoek van 90 graden met de geknakte tak. In de oksels van de noden, van de geknakte takken/twijgen, waarin zich reeds enige aanzetten tot bloei bevonden vormden zich volwaardige buds, verticaal ten opzichte van de geknakte tak. Hierdoor kreeg de plant min of meer het uiterlijk van een dakplataan, een soort groen scherm, bezaaid met toppen, die allen op de zelfde hoogte groeiden. Onder dit groene scherm heb ik alle scheuten en bloemaanzetten verwijderd, zodat de plant zijn volledige energie kon aanwenden voor de hoofdtoppen. Het is kort gezegd een hoge scrog met nagenoeg uitsluitend (hoofd)toppen op de zelfde hoogte.
Betere kwaliteit
Doordat alle toppen op deze wijze maximaal profiteren van de lichtdruk rijpen ze gelijkmatiger en beter af.
Onvoldoende afgerijpte (rauwe) buds behoren tot het verleden.
De buds zijn minder flodderig, dus steviger. Wellicht komt dit door de stress veroorzaakt door het knakken of omdat de lager gelegen buds ineens het volle daglicht meepakken.
Durf je het knakken aan?
Ik onderken dat de door mij geschetste ruwe behandeling bij menige kweker, die in de afgelopen maanden zijn planten met zorg heeft opgegroeid, de wenkbrouwen zal doen fronsen. Echter, een klein experiment met enkele twijgen zal je verbaasd doen staan over het resultaat. Wellicht knak je in het vervolg altijd!
Tijdpad knakken
Omstreeks week 1 of 2 van augustus knak ik de hoogste twijgen op ongeveer 30 tot 40 cm (vanaf de top gemeten) in een dusdanige richting dat ze elkaar niet in de weg zitten
In week 2 of 3 knak ik de nadien verder gegroeide hoogste twijgen eveneens op de zelfde wijze.
In week 3 of 4 knak ik de rest van de twijgen.
Eindresultaat
Bij het oogsten heb ik echt een groen scherm vol met buds die maximaal van de lichtdruk hebben kunnen profiteren en op deze manier heb ik naar mijn oordeel het best mogelijke resultaat bereikt.
Slotopmerking
Ik zou graag van medekwekers vernemen, ingeval zij bij wijze van experiment, eveneens (gedeeltelijk) tot knakken overgaan, of dit ook bij hen tot een soortgelijk resultaat heeft geleid.
Xtreme
Comment