Maak gratis een account aan en krijg toegang tot het volledige forum. Paswoord vergeten? klik hier om een nieuwe aan te vragen. Neem contact op indien u problemen ondervindt met inloggen of registreren.
Maak een account aan!
Ik moet dringend even zeuren over homo's, halve wijven en naaimachines.
Een man die kleren maakt is raar in onze samenleving. Kleermaken is blijkbaar vrouwenwerk, net als de afwas.
Heel vreemd, eigenlijk. Een naaimachine is een stuk zwaar mechanisch gereedschap, vergelijkbaar met een draaibank, een drilboor of een kettingzaag. Typisch spul waar mannen op geilen. Het is nog gevaarlijk gereedschap ook: Je wilt echt niet door je eigen vingers stikken. Je hebt er concentratie voor nodig en enige doodsverachting, net als met een auto. Typisch mannenwerk dus, dat je eigenlijk nuchter moet doen, maar wat een echte man ook best kan met 6 biertjes in zijn buik. (Of, in mijn geval, met een dikke joint erbij.)
En dat is alleen nog maar het stikwerk. Het ontwerpen van kleren is nog veel duidelijker mannenwerk. Het vraagt veel technisch en ruimtelijk inzicht; moeilijke afwegingen tussen uiterlijk en werkzaamheid; zware concessies tussen comfort en economie - allemaal dingen die je niet aan een vrouw overlaat.
Dus waarom wordt het nou eigenlijk als vrouwenwerk gezien? Simpel: Historie. Stikwerk werd vroeger met de hand gedaan. Handstikken is uiterst monotoon, geestdodend werk - typisch vrouwenwerk. De kleren werden ontworpen door een kleermaker, en dan gestikt door een stikster. Toen de naaimachine erbij kwam lag het voor de hand om de overbodige stiksters dan maar achter een machine te zetten. Zoveel kun je nou ook weer niet verpesten met zo'n apparaat.
Of er ondertussen vrouwelijke kleermakers bestaan? Nee. We lopen in broeken, pakken en jurken die 100 jaar geleden bedacht zijn, door mannen. De nieuwere bedenksels kun je geen kleren noemen. Ze komen gelukkig nooit van de catwalks af. (Jezus, wat een flauwekul zie je als je een Vogue openslaat.)
Kortom: Alleen een man kan een goed passende jas ontwerpen - en dat ben ik dus. Het handstikken mogen de vrouwen rustig houden, maar machinaal stikken is eigenlijk mannenwerk en het is tijd dat we ons territorium terug vorderen van die wijven. Stikken, haken, aardappels schillen en afwassen, dat is hun territorium. Laten ze daar blijven!
(Disclaimer: In werkelijkheid geloof ik absoluut niet in specifiek mannen- of vrouwenwerk. Behalve als het gaat om modelleren in bikini: Dat blijft toch echt vrouwenwerk.)
Dit bericht is samengevoegd wegens dubbelposting.
Oorspronkelijk geplaatst door Moreweed
Ik zat me namelijk toevallig laatst af te vragen hoe moeilijk dat nou eigenlijk is, een broek maken. Zonder dollen !
Tsja, hoe moeilijk dat is? Aan de ene kant is het een reeks handelingen die je een chimpansee kan leren. Aan de andere kant: Een gulp inzetten is een klus waar ik nachten van het wakkergelegen - maar ik weigerde dan ook een cursus te volgen.
Het jezelf leren gaat je waanzinnig veel tijd kosten; maar het bespaart je een cursus die gericht is op chimpansees. Typische keuze tussen tyfus en kanker.
Er is een tussenvorm, maar die is niet gratis. Ik maak al 15 jaar zelf kleren, maar ben twee maanden geleden een fan geworden van "The Sewing Guru". Daar bleek ik nog ontzettend veel van te leren. Hij heeft een paar dingen op youtube, bijvoorbeeld hoe je een band op een nette broek zet:
https://www.youtube.com/watch?v=s5i3mE8FS6I
Hij kan je ook leren hoe je een complete jeans maakt, maar dan moet je betalen voor zijn site:
http://www.thesewingguru.com/
Mijn grootste probleem met de standaard cursussen en handleidingen is dat ze voortduren willen dat je dingen "rijgt", oftwel met de hand stikt voor je ze met de machine stikt. Nou: Dat weiger ik. Dat krijg ik niet door mijn strot: Handstikken terwijl ik een machine heb. Een enkele speld: Okee, maar daar moet het bij blijven. The Guru is dat met me eens: Hij rijgt nooit, speld minimaal, en zorgt vooral dat dat de volgorde van stikken zodanig is dat het niet fout kan gaan.
Trek voor je eerste broek 10 avondjes uit. Over een jaar kan je het in 1 avond.
(Als je er niet bij blowt gaat het twee keer zo snel, maar dan wordt het een stuk minder leuk.)
freakin' 40inch broeken... nondeju! Wat voor fiets rij jij ? Kan haast niet anders dan een ligfiets zijn, of gewoon geen fiets natuurlijk.
Noodgedwongen of niet, ik heb echt bewondering voor je instelling en geknutsel ! En ben het trouwens ook volledig eens met je commentaar rond vrouwen/mannenwerk : bullshit van de hoogste toren, iedereen die een bepaald klusje als typisch vrouwenwerk omschrijft (uitzonderingen daargelaten zoals je al aangaf) is in mijn ogen onzeker over zijn eigen mannelijkheid, en projecteert dat simpelweg op anderen die gewoon doen wat ze moeten of waar ze zin in hebben.
Ik ben aan de andere kant van het spectrum begonnen : eerst leren hechten (op varkenshuid maar dat is dus nauwelijks vergelijkbaar met het echie, mezelf en vele anderen), toen door naar een knoop aanzetten, een scheur in mn jas stoppen, noodonderhoud aan reisspullen, en tegenwoordig het regelmatig opkalefateren van compleet stukgesabbelde knuffels van dochterlief). Maar nog nooit het lef gehad om eens echt wat in mekaar te zetten.
Dus : ik vind het ontzettend leuk om mee te kijken hiero, en uiteindelijk via trial & error mn waardeloze hechttechniek om te zetten naar iets echt nuttigs, zoals de kennis en kunde om eigen kleding te kunnen maken. Er is namelijk een essentieel verschil tussen hechttechniek en echt kleermakerswerk : kleren groeien niet aan.
Society is like stew-if you don't keep it stirred up, you end up with a lot of scum on the top
Mijn auto is naar een invaliden-garage geweest om "aangepast" te worden. Jaja, met lengtemaat 40 ben je invalide.
Ik denk dat textiel ook voordelen heeft boven varkens/mensenhuid. Okee, het groeit niet aan - maar je mag wel roken terwijl je ermee bezig bent. En als je merkt dat je een laag teveel hebt meegestikt, dan haal je het gewoon weer uit en doe je het over. Onder volle narcose geeft dat allemaal niet, maar met een plaatselijk verdoofde patient heb je wat uit te leggen als je twee vingers aan elkaar stikt. Of vergis ik me? Het is niet mijn vak tenslotte.
Ik heb nog knuffelbeesten gerepareerd voor mijn hond. Die vond het prachtig zo'n ding open te scheuren en de vulling eruit te pulken, dus ik was niet te beroerd om de vulling terug te stoppen en het ding weer dicht te stikken.
Een paar dagen geleden had ik bijna een knuffelbeesten-ramp aan de voordeur. Mijn deur stond open, en mijn hond (Kira) lag in de opening. Ik kon de opening niet zien, maar ik kon horen dat mijn buurvrouw (nee, een andere) met haar kleuter Kira stonden aan te halen. Dat vind ik prima: Goed voor het kind, goed voor de hond, goed voor de verstandhouding. Helaas hoorde ik wat consternatie, en ging even kijken. Wat bleek? De kleuter was een knuffel gaan halen om aan Kira te laten zien. Kira heeft die knuffel dankbaar aangepakt, goed door elkaar geschud, en er daarna een poot opgezet om er eens goed aan te kunnen trekken. En ze wilde het niet teruggeven natuurlijk. Kind bijna in tranen, moeder tussen huilen en schaterlachen... maar niks aan de hand gelukkig. Knuffel niet kapot, alleen afgesabbeld.
Dat niet-roken compenseert wel met af en toe een flinke haal van wat anesthesiegassen of anders een greep uit de snoeppot (lees : apotheek). En ja : ik heb prutswerk van zowel mezelf als anderen weleens over gedaan ja. In eerste instantie liever op een knocked out patient, al vrij snel ook bij wakkere. Mensen kunnen dat over het algemeen goed hebben hoor, liever wat meer gepriegel dan allemaal vage huidbobbels die alleen met serieus plastisch werk weer glad te strijken zijn. Ook als patient btw : de assistent chirurgie belast met een hechtklusje aan m'n been maakte er een zootje van, toen hij wegliep voor ruggespraak heb ik alles eruit gehaald en opnieuw gedaan. Dat lijkt heel stoer maar is het niet > de verdovingsmiddelen lagen naast de hechtspullen dus eerst een spuit erin en vervolgens fijn autonaaien.
Maar dat was, die tijd is voorbij. De laatste keer dat ik een naaldvoerder heb gehanteerd was voor de fun op een van die knuffels > een teddybeeroperatie om er weer een pootje aan te zetten.
Society is like stew-if you don't keep it stirred up, you end up with a lot of scum on the top
Vorige week is mijn wietbroek kapot gegaan! Nou ging het alleen maar om een knoop... maar met een broek zonder knoop kan je de straat niet op, en in je onderbroek kan je ook niet naar de fourniturenwinkel om een nieuwe knoop te eisen.
Gelukkig is er Internet: Twee dagen later werd een knoop in de bus gegooid, en een kwartier later kon ik de straat weer op.
Nu heb ik bedacht dat ik eigenlijk een reservebroek nodig heb, dus ik heb een tweede wietbroek gemaakt. De stof bleek zich niet te lenen voor bandplooibroeken, dus ik heb deze keer een jeans-hybride gemaakt, naar eigen ontwerp: hennepbroek2.jpg
De knoop moet eigenlijk een paar millimeter schuiven, en als je goed kijkt is er een naad die een beetje waggelt - maar toch: Ik ben best trots op mezelf.
Deze broek bevat maar 250 gram cannabis. Da's fijn: Ik loop niet graag met meer dan 300 gram wiet over straat, dus ik zit goed - tot het gaat regenen. Natte cannabis is ook cannabis wat de politie betreft.
Nooit van hennep als textiel gehoord!? Zo ver is het al gekomen met de anti-wiet-lobby...
Hennep is eeuwen lang het materiaal geweest om touwen en textiel van te maken. De ontdekkingsreizen en de Oostindische Compangnie waren onmogelijk geweest zonder touwen en zeilen van hennep.
haha vet hoor had je vorige post over hennep ook al gelezen met plezier.
Verder weet ik dat het bestaat maar heb me nog nooit verdiept in hennep stof.
Zit hier dan ook daadwerkelijk een hennep geur aan?
Beetje off-topic... maar ik maak zelfs mijn eigen onderbroeken tegenwoordig. Ik kocht die altijd bij Zeeman. Zo'n ding heeft dan een fancy Italiaans merk, en je kunt ze krijgen in maatjes XS tot XXL - maar de ruimte voor je edele delen is bij alle maten XXXS. Wat weer veel verklaart over die Italianen.
Comment