Een ieder weet dat ingeval er 100 euro in zijn portemonnee zit, dat het niet mogelijk is om meer dan 100 euro uit te geven. Een ieder weet dat ingeval er stelselmatig meer wordt uitgegeven dan er inkomsten binnenkomen, dat er schulden ontstaan.
Kort gezegd: er moet evenwicht bestaan tussen inkomsten en uitgaven.
Het huishoudboekje van de Nederlandse Staat ziet er anders uit: de staat blijft vrolijk doorlenen en kan dat blijven doen omdat een staat juridisch niet failliet kan gaan.
De huidige regering probeert het proces te keren door zo'n 20 miljard tijdens de huidige kabinetsperiode te bezuinigen. Velen vinden dat asociaal: omdat daar door vooral de zwakkeren in de samenleving worden getroffen Als je even verder doordenkt en je gezond verstand gebruikt dan kun je niet anders concluderen dan: Dat is volstrekt onvoldoende!. Ik zal uiteenzetten waarop deze zienswijze berust:
Nog steeds ontvangt de Staat jaarlijks tussen de 13 en 15 miljard aan aardgasbaten, die grotendeels worden "verfeest" in de consumptieve sfeer. Over ongeveer 10 jaar is ons aardgas op. Dan moet er geen 20 miljard worden bezuinigd uitgesmeerd over 4 jaar: dus zo'n 5 miljard per jaar, maar dan moet er elk jaar 15 miljard worden bezuinigd. Omgerekend naar de huidige kabinetsperiode is dat dus 60 miljard.
Hoe houden andere landen, zonder natuurlijke hulpbronnen, hun huishoudboekje op orde? Gewoonweg door "minder leuke dingen voor de mensen te doen".
Een voorbeeld: ingeval de Nederlandse arbeidsongeschikten zouden worden gekeurd volgens de Duitse criteria dan zou 70 % niet meer in aanmerking komen voor een uitkering.
Het aantal Wahjongers ligt in Nederland op ongeveer 4 %. In de andere landen van het West-Europees cultuurgebied op zo'n 1,5 %.
Hoe valt dit tij te keren? Wellicht door een cultuuromslag?
Mij staat een ander systeem voor ogen: alle uitkeringsgerechtigden wordt de mogelijkheid geboden een test te ondergaan waarin het beroepskwalificatieniveau wordt bepaald. Dit geschiedt op basis van vrijwilligheid. Degenen die hiervan geen gebruik maken moeten dit in hun portemonnee voelen.
Voor de vastgestelde beroepskwalificatie worden "leerrechten'' verleend: gratis beroepsonderwijs gekoppeld aan "leerwerkplekken''. Degenen, die geen gebruik maken van hun leerrechten moeten dat ook in hun portemonnee voelen.
Een uitkering, of dat nu WAO, Wahjong of Bijstand betreft moet niet worden gezien als een vorm van levenslang "smartengeld" van Rijkswege, maar als tijdelijke
Kort gezegd: er moet evenwicht bestaan tussen inkomsten en uitgaven.
Het huishoudboekje van de Nederlandse Staat ziet er anders uit: de staat blijft vrolijk doorlenen en kan dat blijven doen omdat een staat juridisch niet failliet kan gaan.
De huidige regering probeert het proces te keren door zo'n 20 miljard tijdens de huidige kabinetsperiode te bezuinigen. Velen vinden dat asociaal: omdat daar door vooral de zwakkeren in de samenleving worden getroffen Als je even verder doordenkt en je gezond verstand gebruikt dan kun je niet anders concluderen dan: Dat is volstrekt onvoldoende!. Ik zal uiteenzetten waarop deze zienswijze berust:
Nog steeds ontvangt de Staat jaarlijks tussen de 13 en 15 miljard aan aardgasbaten, die grotendeels worden "verfeest" in de consumptieve sfeer. Over ongeveer 10 jaar is ons aardgas op. Dan moet er geen 20 miljard worden bezuinigd uitgesmeerd over 4 jaar: dus zo'n 5 miljard per jaar, maar dan moet er elk jaar 15 miljard worden bezuinigd. Omgerekend naar de huidige kabinetsperiode is dat dus 60 miljard.
Hoe houden andere landen, zonder natuurlijke hulpbronnen, hun huishoudboekje op orde? Gewoonweg door "minder leuke dingen voor de mensen te doen".
Een voorbeeld: ingeval de Nederlandse arbeidsongeschikten zouden worden gekeurd volgens de Duitse criteria dan zou 70 % niet meer in aanmerking komen voor een uitkering.
Het aantal Wahjongers ligt in Nederland op ongeveer 4 %. In de andere landen van het West-Europees cultuurgebied op zo'n 1,5 %.
Hoe valt dit tij te keren? Wellicht door een cultuuromslag?
Mij staat een ander systeem voor ogen: alle uitkeringsgerechtigden wordt de mogelijkheid geboden een test te ondergaan waarin het beroepskwalificatieniveau wordt bepaald. Dit geschiedt op basis van vrijwilligheid. Degenen die hiervan geen gebruik maken moeten dit in hun portemonnee voelen.
Voor de vastgestelde beroepskwalificatie worden "leerrechten'' verleend: gratis beroepsonderwijs gekoppeld aan "leerwerkplekken''. Degenen, die geen gebruik maken van hun leerrechten moeten dat ook in hun portemonnee voelen.
Een uitkering, of dat nu WAO, Wahjong of Bijstand betreft moet niet worden gezien als een vorm van levenslang "smartengeld" van Rijkswege, maar als tijdelijke
Comment