Omdat ik vandaag ben begonnen aan het opschrijven van de onzin die m'n brein uitkotst, hier alvast een stukje.
~Gedachtengangen~
En nu gaat het gebeuren. Ik ga mijn gedachten proberen te bevatten. Iets waar ik al veel eerder
mee had moeten beginnen, maar het is onbegonnen werk. Als ik me probeer te concentreren op
een gedachte, dan zijn er al weer drie nieuwe door mijn hoofd geschoten. Ik kan me niet concentreren.
Daarvoor is te veel afleiding, binnen en buiten mijn hoofd.
Wat ik wil is een apparaat wat je aan kan sluiten op je hersenen die dan in een mooie drie demensionale
computer animatie laat zien wat je denkt.
Ik wil andere mensen laten weten wat er in mijn hoofd omgaat, laten zien waarom ik altijd zo afwezig ben.
Zojuist heb ik de volgende zin bedacht die dit verhaal zijn start zou geven, maar die zin is me ook alweer
ontschoten. Daarom wil ik zo'n apparaat. Zodat ik m'n gedachten op kan nemen, bekijken wanneer ik wil en
vooral analyseren wanneer ik wil.
Analyseren is wat ik doe. Ik neem graag dingen waar. Ik zie dingen gebeuren en vraag me dan af
waarom ze gebeuren. Waarom gebeuren dingen? Toeval? Is het de bedoeling van god? Wie of wat is god?
Ik geloof in toeval. Het is toevallig dat ik hier zit, het is toevallig dat ik dit schrijf. Of niet? Als het
geen toeval is, wat is het dan wel? Is dit de bedoeling van een superieure levensvorm? Als dat zo is, en ik
wordt aangestuurd door zo'n levensvorm, waarom laat het me dan iets nutteloos doen als mijn gedachten woorden
geven? Nee, voor mij berust alles op toeval.
Het is toeval geweest toen de aarde ontstond weet ik veel hoe lang geleden. De omstandigheden waren juist en zo
ontstond er een bal. Een bal met veel water. De afstand tussen die bal en de zon is toevallig precies goed om
leven mogelijk te maken. Er is toevallig een dampkring en er is toevallig zuurstof. Ik snap heel goed dat
mensen willen weten waar alles vandaan komt, hoe het is ontstaan. In mijn hoofd heb ik voor mezelf al besloten
dat ik het toch nooit zeker zal weten. De vraag: ''Maar als?'' Zal altijd gesteld kunnen worden.
Ik leg me neer bij toeval. Ik wil ook wel weten hoe de mens is ontstaan en of er meer is, maar in mijn leven
kom ik toch niet meer achter de waarheid. Hoe hard ik mijn best ook zou doen, hoeveel boeken ik wel of niet zou
lezen, het maakt geen verschil. Ik kom het niet te weten. Maar toch vraag ik het me iedere dag af.
Wat is het leven dan voor mij? Toeval. Mijn ouders waren toevallig in een geile bui. Iedereen kent het wel.
Gewoon even zin in goede seks. Allemaal leuk en aardig, maar met een goede avond kan ook een hoop veranderen.
De vrouw in dit scenario raakt zwanger. En uiteindelijk krijgt ze een kind. Toeval?
Mijn eigen mening is verdeeld. Mensen raken zwanger omdat ze het willen, of per ongeluk. Willen ze bewust
zwanger raken, is het dan nog wel toeval? Maar waar komen die mensen vandaan? Zij hebben ook ouders gehad.
Misschien probeerden die wel helemaal niet zwanger te worden. Is het dan toeval? Dit kan je terug laten
draaien tot aan de eerste twee mensen op aarde. Was het toeval dat de eerste pik op aarde in de eerste kut op
aarde is gekomen?
Ik heb een theorie, leven=energie en energie wil doorgaan. Niemand wil normatilair dood.
Je hebt mensen die het hard roepen, maar dat zijn aandachtsgeile kutkruipsels.
Als je die mensen een kogel aan zou bieden dan zouden ze hem negen van de
tien keer ook afwijzen. Dit komt omdat ze niet dood willen. Dood willen gaan is onnatuurlijk.
Energie wil doorgaan, kijk maar naar stroom. Het zoekt altijd een weg om door te gaan, kan het niet via de ene
weg, dan wel via de andere. Als er geen weg is, blijft het rondjes gaan tot er wel een mogelijkheid is.
Deze theorie bevestigt voor mij waarom mensen willen leven, en waarom voortplanting zo'n groot deel van het
leven inhoud. Het moment dat er een zaadcel en een eicel samen smelten ontstaat er energie, dit noem ik voor
het verhaal maar even levensenergie. Deze energie heeft net als alle andere energie de eigenschap door te
willen gaan. Als eerste zal de energie zichzelf meer kans geven om door te gaan. Het bouwen van een lichaam
is begonnen. Na een maand of negen vind de energie dat hij/zij wel een ander uitzicht heeft verdiend en
komt met veel lawaai de wereld in. Een van de eerste dingen die het merkt is dat het voeding nodig heeft.
Het kind zal alles doen in zijn/haar macht om dat te krijgen. In dit geval is dit schreeuwen. Dit is voor mij
al het eerste bewijs dat energie door wil gaan. Naarmate een kind ouder wordt zal het zichzelf meer en meer
aanleren om zijn/haar individuele energie de vrije loop te geven. Tot op een bepaalde leeftijd zal een
menselijk energie niveau alleen maar groter worden, alles gaat goed en alles is leuk. Er bestaan in deze
periode van het leven geen zorgen. Tot het moment komt dat de energie beseft
dat diezelfde energie er op een dag niet meer zal zijn. De eigenschap die ik energie heb gegeven is dat het
altijd door wil gaan. De reactie die energie geeft op het feit dat je je beseft dat je ooit dood zal gaan zijn
hormonen. Je energie beseft dat het iets moet doen en bereid je voor op de volgende fase. Je lichaam verandert.
Je wordt groter en seksueel actief. Seks is voor je energie de enige manier om door te gaan.
Energie wil niet stoppen. Door je energie met een persoon van het andere geslacht te delen kan je energie
doorgaan. In de vorm van nieuw leven. Dit is in het kort voor mij de cyclus van het leven.
~Gedachtengangen~
En nu gaat het gebeuren. Ik ga mijn gedachten proberen te bevatten. Iets waar ik al veel eerder
mee had moeten beginnen, maar het is onbegonnen werk. Als ik me probeer te concentreren op
een gedachte, dan zijn er al weer drie nieuwe door mijn hoofd geschoten. Ik kan me niet concentreren.
Daarvoor is te veel afleiding, binnen en buiten mijn hoofd.
Wat ik wil is een apparaat wat je aan kan sluiten op je hersenen die dan in een mooie drie demensionale
computer animatie laat zien wat je denkt.
Ik wil andere mensen laten weten wat er in mijn hoofd omgaat, laten zien waarom ik altijd zo afwezig ben.
Zojuist heb ik de volgende zin bedacht die dit verhaal zijn start zou geven, maar die zin is me ook alweer
ontschoten. Daarom wil ik zo'n apparaat. Zodat ik m'n gedachten op kan nemen, bekijken wanneer ik wil en
vooral analyseren wanneer ik wil.
Analyseren is wat ik doe. Ik neem graag dingen waar. Ik zie dingen gebeuren en vraag me dan af
waarom ze gebeuren. Waarom gebeuren dingen? Toeval? Is het de bedoeling van god? Wie of wat is god?
Ik geloof in toeval. Het is toevallig dat ik hier zit, het is toevallig dat ik dit schrijf. Of niet? Als het
geen toeval is, wat is het dan wel? Is dit de bedoeling van een superieure levensvorm? Als dat zo is, en ik
wordt aangestuurd door zo'n levensvorm, waarom laat het me dan iets nutteloos doen als mijn gedachten woorden
geven? Nee, voor mij berust alles op toeval.
Het is toeval geweest toen de aarde ontstond weet ik veel hoe lang geleden. De omstandigheden waren juist en zo
ontstond er een bal. Een bal met veel water. De afstand tussen die bal en de zon is toevallig precies goed om
leven mogelijk te maken. Er is toevallig een dampkring en er is toevallig zuurstof. Ik snap heel goed dat
mensen willen weten waar alles vandaan komt, hoe het is ontstaan. In mijn hoofd heb ik voor mezelf al besloten
dat ik het toch nooit zeker zal weten. De vraag: ''Maar als?'' Zal altijd gesteld kunnen worden.
Ik leg me neer bij toeval. Ik wil ook wel weten hoe de mens is ontstaan en of er meer is, maar in mijn leven
kom ik toch niet meer achter de waarheid. Hoe hard ik mijn best ook zou doen, hoeveel boeken ik wel of niet zou
lezen, het maakt geen verschil. Ik kom het niet te weten. Maar toch vraag ik het me iedere dag af.
Wat is het leven dan voor mij? Toeval. Mijn ouders waren toevallig in een geile bui. Iedereen kent het wel.
Gewoon even zin in goede seks. Allemaal leuk en aardig, maar met een goede avond kan ook een hoop veranderen.
De vrouw in dit scenario raakt zwanger. En uiteindelijk krijgt ze een kind. Toeval?
Mijn eigen mening is verdeeld. Mensen raken zwanger omdat ze het willen, of per ongeluk. Willen ze bewust
zwanger raken, is het dan nog wel toeval? Maar waar komen die mensen vandaan? Zij hebben ook ouders gehad.
Misschien probeerden die wel helemaal niet zwanger te worden. Is het dan toeval? Dit kan je terug laten
draaien tot aan de eerste twee mensen op aarde. Was het toeval dat de eerste pik op aarde in de eerste kut op
aarde is gekomen?
Ik heb een theorie, leven=energie en energie wil doorgaan. Niemand wil normatilair dood.
Je hebt mensen die het hard roepen, maar dat zijn aandachtsgeile kutkruipsels.
Als je die mensen een kogel aan zou bieden dan zouden ze hem negen van de
tien keer ook afwijzen. Dit komt omdat ze niet dood willen. Dood willen gaan is onnatuurlijk.
Energie wil doorgaan, kijk maar naar stroom. Het zoekt altijd een weg om door te gaan, kan het niet via de ene
weg, dan wel via de andere. Als er geen weg is, blijft het rondjes gaan tot er wel een mogelijkheid is.
Deze theorie bevestigt voor mij waarom mensen willen leven, en waarom voortplanting zo'n groot deel van het
leven inhoud. Het moment dat er een zaadcel en een eicel samen smelten ontstaat er energie, dit noem ik voor
het verhaal maar even levensenergie. Deze energie heeft net als alle andere energie de eigenschap door te
willen gaan. Als eerste zal de energie zichzelf meer kans geven om door te gaan. Het bouwen van een lichaam
is begonnen. Na een maand of negen vind de energie dat hij/zij wel een ander uitzicht heeft verdiend en
komt met veel lawaai de wereld in. Een van de eerste dingen die het merkt is dat het voeding nodig heeft.
Het kind zal alles doen in zijn/haar macht om dat te krijgen. In dit geval is dit schreeuwen. Dit is voor mij
al het eerste bewijs dat energie door wil gaan. Naarmate een kind ouder wordt zal het zichzelf meer en meer
aanleren om zijn/haar individuele energie de vrije loop te geven. Tot op een bepaalde leeftijd zal een
menselijk energie niveau alleen maar groter worden, alles gaat goed en alles is leuk. Er bestaan in deze
periode van het leven geen zorgen. Tot het moment komt dat de energie beseft
dat diezelfde energie er op een dag niet meer zal zijn. De eigenschap die ik energie heb gegeven is dat het
altijd door wil gaan. De reactie die energie geeft op het feit dat je je beseft dat je ooit dood zal gaan zijn
hormonen. Je energie beseft dat het iets moet doen en bereid je voor op de volgende fase. Je lichaam verandert.
Je wordt groter en seksueel actief. Seks is voor je energie de enige manier om door te gaan.
Energie wil niet stoppen. Door je energie met een persoon van het andere geslacht te delen kan je energie
doorgaan. In de vorm van nieuw leven. Dit is in het kort voor mij de cyclus van het leven.
Comment