Ooit werd het Nederlandse drugsbeleid wereldwijd geprezen
Nederlands drugsbeleid: terug naar de vrijheid!
Ooit werd het Nederlandse drugsbeleid wereldwijd geprezen door iedereen met kennis van zaken. Door tolerant optreden bleken zowel misdaad als verslaving af te nemen. Ultraconservatieve allesverbieders beschreven dit land als een soort modern Sodom of Gomorra. Dat is echter een groot compliment: wanneer dergelijk repressieve types tegen je zijn, doe je vast en zeker iets goed. Helaas doet Nederland het steeds minder goed.
In de Verenigde Staten van Amerika, waar tien, twintig jaar geleden juist de meest verhitte kritiek op ons gedoogbeleid vandaan kwam, hebben nu twee staten juist besloten om cannabis te legaliseren. Niet enkel om het te gedogen, maar om het legaal te maken. De resultaten spreken voor zich: binnen een maand na de legalisering daalde bijna alle vormen van misdaad in beide staten drastisch. Nu, maanden later, blijkt dat geen incident: de misdaadcijfers blijken consequent lager uit te vallen. Inmiddels tonen ook de cijfers omtrent verslaving aan dat puur het legaliseren van cannabis positieve effecten heeft op de bereidheid van drugsverslaafden om hulp te zoeken. Minder stigmatisering blijkt een krachtig middel.
Nederland heeft echter te kampen met het tegenovergestelde. Waar in de VS eindelijk het verstand op dit punt heeft gewonnen van de onderbuik, lijkt men in Nederland juist het verstand verloren te zijn. Het drugsbeleid in de polder wordt steeds repressiever. Mensen als Fred Teeven (VVD, zogenaamd liberaal) werken er hard aan om het gedoogbeleid de nek om te draaien, en alle drugs te verbieden. Niets geleerd van de geschiedenis, blijkbaar. De gevolgen laten zich raden: drugsgerelateerde misdaad en verslaving nemen allebei toe in ons land.
Een optimist zou zich afvragen hoe het kan dat politici zo blind zijn voor de negatieve gevolgen van hun repressieve beleid. Het is tenslotte niet alsof er niet genoeg voorbeelden zijn die aantonen hoe ver zij ernaast zitten. Dit beleid is slecht voor de burger. De verklaring is dat het de politiek simpelweg aan de rug kan roesten of het beleid schadelijk is; een “War on Drugs” verschaft de staat bijna grenzeloze macht over de burger, en een aansprekend excuus om die macht te pas en te onpas te gebruiken. Wanneer iets slecht is voor de burger, maar goed voor de overheidsmacht, dan is de burger steevast de pineut. De politiek houdt zich bewust blind.
Dergelijk gedrag kunnen wij ons niet veroorloven, en wij dienen het ook niet te accepteren. Nederland verdient vrijheid. Colorado en Washington tonen aan dat een vrijheidslievende aanpak werkt. Dichterbij huis heeft Portugal meer dan een decennium geleden besloten om alle drugs—dus ook harddrugs—te decriminaliseren. Het is geen volledige legalisering, maar het beleid gaat uit van zorg in plaats van vervolging. En het werkt: ook in Portugal gaat het op dit vlak steeds beter. Misdaad en verslaving zijn sterk afgenomen. En dat blijkt al jaren overal zo te zijn: landen met een repressief drugsbeleid hebben standaard meer misdaad en meer verslaafden. Voor landen met een tolerante aanpak telt precies het tegenovergestelde.
Vrijheid lost problemen op. Vrijheid werkt, geeft ruimte voor creativiteit en wederzijds begrip. Het zet mensen aan om elkaar niet te veroordelen maar om elkaar te helpen. Nederland leek, op het gebied van drugs, die les geleerd te hebben. Ooit. Maar we zijn het blijkbaar vergeten. En dat komt ons nog duur te staan; de negatieve gevolgen worden nu al merkbaar. Zoiets willen we ons land toch niet aandoen?
De Libertarische Partij pleit voor een terugkeer naar vrijheid en tolerantie. Wij geloven dat ieder volwassen mens ook als volwaardig behandeld moet worden. Dat betekent dat je, net zoals je een biertje mag drinken, je ook een jointje moet mogen opsteken. Dus niet alleen gedogen: we moeten het voorbeeld van Colorado en Washington volgen, en cannabis volledig legaliseren. En harddrugs? De LP meent dat die ook legaal horen te zijn. Dat is uiteindelijk een principekwestie: ieder mens heeft het recht om over zichzelf te beschikken, en het is niet aan Vadertje Staat om voor ons te bepalen wat goed en slecht voor ons is. Wij zijn geen kleuters.
Anderzijds weten wij ook dat veel mensen bang zijn dat ogenblikkelijke legalisering van alle harddrugs negatieve gevolgen zou kunnen hebben. Net zo goed realiseren wij ons dat iedere stap in de goede richting een positieve ontwikkeling is. Allereerst pleiten wij dus voor het decriminaliseren van alle harddrugs, net als in Portugal. We weten dat dit goed werkt, en het zal aantonen dat mensen tot grote verantwoordelijkheid in staat zijn wanneer de betutteling eindelijk ophoudt. Op termijn, en liefst spoedig, kunnen wij dan overgaan tot volledige legalisering.
Op die manier brengen we ons drugsbeleid terug naar de vrijheid, en worden we weer een gidsland op het gebied van een tolerante en verstandige aanpak.
Bron: http://www.libertarischepartij.nl/ne...r-de-vrijheid/
Ooit werd het Nederlandse drugsbeleid wereldwijd geprezen door iedereen met kennis van zaken. Door tolerant optreden bleken zowel misdaad als verslaving af te nemen. Ultraconservatieve allesverbieders beschreven dit land als een soort modern Sodom of Gomorra. Dat is echter een groot compliment: wanneer dergelijk repressieve types tegen je zijn, doe je vast en zeker iets goed. Helaas doet Nederland het steeds minder goed.
In de Verenigde Staten van Amerika, waar tien, twintig jaar geleden juist de meest verhitte kritiek op ons gedoogbeleid vandaan kwam, hebben nu twee staten juist besloten om cannabis te legaliseren. Niet enkel om het te gedogen, maar om het legaal te maken. De resultaten spreken voor zich: binnen een maand na de legalisering daalde bijna alle vormen van misdaad in beide staten drastisch. Nu, maanden later, blijkt dat geen incident: de misdaadcijfers blijken consequent lager uit te vallen. Inmiddels tonen ook de cijfers omtrent verslaving aan dat puur het legaliseren van cannabis positieve effecten heeft op de bereidheid van drugsverslaafden om hulp te zoeken. Minder stigmatisering blijkt een krachtig middel.
Nederland heeft echter te kampen met het tegenovergestelde. Waar in de VS eindelijk het verstand op dit punt heeft gewonnen van de onderbuik, lijkt men in Nederland juist het verstand verloren te zijn. Het drugsbeleid in de polder wordt steeds repressiever. Mensen als Fred Teeven (VVD, zogenaamd liberaal) werken er hard aan om het gedoogbeleid de nek om te draaien, en alle drugs te verbieden. Niets geleerd van de geschiedenis, blijkbaar. De gevolgen laten zich raden: drugsgerelateerde misdaad en verslaving nemen allebei toe in ons land.
Een optimist zou zich afvragen hoe het kan dat politici zo blind zijn voor de negatieve gevolgen van hun repressieve beleid. Het is tenslotte niet alsof er niet genoeg voorbeelden zijn die aantonen hoe ver zij ernaast zitten. Dit beleid is slecht voor de burger. De verklaring is dat het de politiek simpelweg aan de rug kan roesten of het beleid schadelijk is; een “War on Drugs” verschaft de staat bijna grenzeloze macht over de burger, en een aansprekend excuus om die macht te pas en te onpas te gebruiken. Wanneer iets slecht is voor de burger, maar goed voor de overheidsmacht, dan is de burger steevast de pineut. De politiek houdt zich bewust blind.
Dergelijk gedrag kunnen wij ons niet veroorloven, en wij dienen het ook niet te accepteren. Nederland verdient vrijheid. Colorado en Washington tonen aan dat een vrijheidslievende aanpak werkt. Dichterbij huis heeft Portugal meer dan een decennium geleden besloten om alle drugs—dus ook harddrugs—te decriminaliseren. Het is geen volledige legalisering, maar het beleid gaat uit van zorg in plaats van vervolging. En het werkt: ook in Portugal gaat het op dit vlak steeds beter. Misdaad en verslaving zijn sterk afgenomen. En dat blijkt al jaren overal zo te zijn: landen met een repressief drugsbeleid hebben standaard meer misdaad en meer verslaafden. Voor landen met een tolerante aanpak telt precies het tegenovergestelde.
Vrijheid lost problemen op. Vrijheid werkt, geeft ruimte voor creativiteit en wederzijds begrip. Het zet mensen aan om elkaar niet te veroordelen maar om elkaar te helpen. Nederland leek, op het gebied van drugs, die les geleerd te hebben. Ooit. Maar we zijn het blijkbaar vergeten. En dat komt ons nog duur te staan; de negatieve gevolgen worden nu al merkbaar. Zoiets willen we ons land toch niet aandoen?
De Libertarische Partij pleit voor een terugkeer naar vrijheid en tolerantie. Wij geloven dat ieder volwassen mens ook als volwaardig behandeld moet worden. Dat betekent dat je, net zoals je een biertje mag drinken, je ook een jointje moet mogen opsteken. Dus niet alleen gedogen: we moeten het voorbeeld van Colorado en Washington volgen, en cannabis volledig legaliseren. En harddrugs? De LP meent dat die ook legaal horen te zijn. Dat is uiteindelijk een principekwestie: ieder mens heeft het recht om over zichzelf te beschikken, en het is niet aan Vadertje Staat om voor ons te bepalen wat goed en slecht voor ons is. Wij zijn geen kleuters.
Anderzijds weten wij ook dat veel mensen bang zijn dat ogenblikkelijke legalisering van alle harddrugs negatieve gevolgen zou kunnen hebben. Net zo goed realiseren wij ons dat iedere stap in de goede richting een positieve ontwikkeling is. Allereerst pleiten wij dus voor het decriminaliseren van alle harddrugs, net als in Portugal. We weten dat dit goed werkt, en het zal aantonen dat mensen tot grote verantwoordelijkheid in staat zijn wanneer de betutteling eindelijk ophoudt. Op termijn, en liefst spoedig, kunnen wij dan overgaan tot volledige legalisering.
Op die manier brengen we ons drugsbeleid terug naar de vrijheid, en worden we weer een gidsland op het gebied van een tolerante en verstandige aanpak.
Bron: http://www.libertarischepartij.nl/ne...r-de-vrijheid/
) als ge als bedrijf wiet wilt telen en/of verkopen moet jij een vergunning krijgen van de staat.. die vergunning krijg jij pas als jij aan bepaalde strikte voorwaarden voldoet zodat kwaliteit kan gegarandeerd worden. Men kan eventueel het aantal planten beperken., thc gehalte of what ever, dat zijn details. Stoffen die al dan niet schadelijk kunnen zijn voor de gezondheid ect.. zo een beetje zoals ze doen met boeren die tomaten of mais kweken...zo moeilijk is dat toch niet? Hoe doen bier brouwers dat? Alcohol is toch ook een drug?Das toch ook gereguleerd? Wat is daar nu in godsmaam zo ingewikkeld aan???? We hebben al winkels die drugs verkopen e ...hoe doen ze in bars en discotheken anders? En cannabisboer is en blijft een boer. Ge wordt gewoon toevallig stoned van zijn groenten. Mss dat cannabis boeren eventueel strenger gecontroleerd worden omdat het over drugs gaat, maar daarom moet jij toch niet een hele nieuwe systeem uitvinden?? De regels bestaan al ! Er zijn regels voor mensen die groenten kweken zoals boeren en er zijn regels voor mensen die drugs verkopen zoals bars en slijterijen...de regelgeving bestaat al lang!!!!! We hebben geen praktische voorstel nodig. Het enige wat we nodig hebben is de legalisatie!!!!! Al de "problemen" zijn maatschappelijke omdat wiet niet sociaal wordt aanvaard. . Niet omdat het moeilijk is om het te reguleren.
Comment