Introductie: Effe opfrissen
Denk even aan de pH waarde van je water. Dat heeft iets te maken met protonen, zogenaamde H+ en OH- en de balans daartussen.
Jullie kennen ook vast wel magneten, is het niet? Dat zijn van die dingen met een + pool, en een - pool. Welnu, in basis, werkt de chemie net zo.
Plus en min trekken elkaar aan. Elk molecuul (meerdere atomen bij elkaar) wilt het liefste gewoon de lading van 0 hebben. Vandaar dat water (1x H+ en 1x OH- beiden geladen = H2O zonder lading) niet super graag met zichzelf reageert. Pleur je daar pH- (extra H+) als toevoeging bij, dan wordt het warm. Nooit opgevallen? Vaak zie je zelfs een sluier in het water ontstaan, van reactieproduct. Dat is H2O dat met extra H+ even kort H3O+ (+lading want er is een H+ bovenop de H2O die neutraal is) vormt. Dat evenwicht herstelt zich na een tijdje - vandaar dat je pH schommelt na het toevoegen - en laat alleen de vrije H+ over die gemeten worden. In basis is water eigenlijk niet H2O, maar een constante wisseling tussen H3O+ en OH- waarbij het eindresultaat in neutraal water precies 0 is, maar dan gaan we te diep in op de stof.
Goed, dingen hebben dus een lading.
Eerst nog een opfrisser: in de chemie zetten we lading als superscript (super is vet hoog, dus zo) en 'het aantal atomen van iets in een molecuul of zout', geven we een subscript (denk aan submarines die duiken). Als een atoom of ion (ion is een geladen atoom) in hun uppie voorkomen, zetten we er een getal voor, om aan te geven om hoeveel stuks het gaat.
pH- bestaat soms bijvoorbeeld uit H2SO4. Dat zijn 2x Waterstof (H), 1x Zwavel (S) en 4x Zuurstof (O).
Als we weten dat elke H daarin, een lading +1 heeft, en H2SO4 neutraal is, dan kunnen we best eens rekenen:
2 x 1+ = 2+ -> Dat is de lading van het aantal H's gecombineerd.
Welnu, H2SO4 is neutraal, dus dan moet die SO4 die 2+ wegcijferen. Om dan 2+ naar 0 te gaan, doe je -2.
SO42-
Fucking simpel toch? Je hebt twee appels, je wilt er geen meer hebben, dan moet je er twee op eten.
Als je pH- in het water gooit, dan breekt het H2SO4 op in zowel H+ als SO42- . Dat zijn die ion-vormen waar ik hierboven iets over zei. Omdat SO42- niet veel reageert met andere stoffen, zelfs niet met die H+, blijven er veel vrije H+ ionen over, dat verlaagt daardoor de pH. De hoeveelheid H+ in het water, stijgt dus.
Dat zou je ook met HCl kunnen doen, het alombekende zoutzuur. Da's gemaakt van H+ en Cl- (chloor (-ide)). Die Cl- chillt gewoon lekker in de water, ik vin helemaal mooi, terwijl die H+ weer met H2O gaat rommelen. Dat H3O+ gedoe, kleine lettertjes enzo..
Keukenzout, kennen we toch? In droge vorm is dat NaCl. Gewoon, zout. Als je het in water gooit, breekt het op in Na+ en Cl- . Waarom? Nou, da's een moeilijk proces, de bron van al het leven, laten we daar gewoon even niet over nadenken. Onthoud gewoon: in water, valt shit uit elkaar tot ionen.
Introductie 2: De Rhizosfeer
Wie zei dat de Romeinen en Grieken nogal mafkezen waren, had gelijk. Rhizo, dat klinkt eerder als een lekker stuk Spaanse worst, dan als een wortel. Maar goed, ik schijf geen biologische termen als hobby, dus ik moet het er maar mee doen. Sfeer is zeg maar, 'de omgeving'.
Gooien we die twee bij mekander, dan krijgen we vrij vertaald: wortelomgeving.
Elke plant heeft een wortelomgeving, een rhizosfeer. rhizosfeer typt wat makkelijker, dus die houd ik aan.
In die sfeer, pompt de plant actief geladen deeltjes naar buiten. Dat moet je ongeveer zien als.. ehh.. Ja, hoe zien we dat?
Lekker dicht bij huis dan maar: een bankrekening van een student.
De student wilt dat er niet meer geld uit gaat, dan er binnen komt. Dus voor elk tientje dat hij uitgeeft (-10) moet er een tientje verdiend worden (+10).
Welnu, een plant werkt ongeveer hetzelfde, maar die heeft wat meer te makken. Een plant kan er voor kiezen om bijvoorbeeld +100 uit te stoten. Maar omdat diezelfde plant dan opeens +100 lading mist, ontstaat er in de plant een waarde die dus 100 tekort komt. Dat kan worden aangevuld met +100. Nu is een plant niet dom - ze bestaan miljoenen jaren langer dan wij en ze hebben duizenden malen meer genetisch materiaal - en bepaalt die plant zelf wat die "+100" danwel moet zijn. Hij kan er voor kiezen om bijvoorbeeld 100 H+ uit te gooien, en daarvoor in de plaats 100 NH4+ terug te nemen (zie: de waarde in beide gevallen is +1). Zou hij daarvoor ijzer nemen, dat ook in Fe2+ vorm kan voorkomen, dan neemt hij er maar 50 voor terug. Immers: Ijzer (Fe) heeft in dit geval een lading van 2+, en 100/2=50.
Kijk maar: tiddies.png
Niet elke voedingsstof wordt op die manier opgenomen, maar een groot deel wel. Afhankelijk van de pH (aantal positief geladen H'tjes in water) en andere aanwezige stoffen met een lading, bepaalt de plant zelf of hij nu negatief of positief geladen stoffen moet uitscheiden om aan zijn gewenste voeding te komen.
Bloeivoeding, en stikstof.HIER te zien is, zit er niet alleen 'P' en 'K' in, maar juist P2O5 en K2O. Zuurstof (O) heeft in vrije vorm een lading van 2-.
Kalium heeft dus een lading K+ (want er zitten 2x K aan 1x O = samen nul)
Met P2O5 is de notitie eigenlijk fout, deze moet P4O10 zijn. Dat maakt even niet uit. Wat wel uit maakt, is dat de O in die PO-verbinding, kan gaan zweven als er H+ in de buurt is, en dat is altijd in water.. Daardoor ontstaat PO42- . Weet je nog? er mist een O, dus de lading neemt met -2 af, omdat O een lading heeft van -2.
Stikstof, komt in veel vormen voor. Onder andere de NH3, NH4+ en NO3- vorm. Nu is het zo, dat ammonia en ammonium (NH3 en NH4+) makkelijk verdampen. Je kent het wel van je schilder, of anders van schoonmaak-dingen, of stinkende toiletten. Dat is ammonia of ammoniak, die akelige geur.
Dus dat spul blijft niet lang in de bodem als het niet in water is opgelost, of als het een beetje warm is.
Die NO3- wel. Die blijft er voor eeuwig. Vandaar dat veel boeren een probleem hebben met uitspoel van nitraten (NO3-) in de bodem als ze mest blijven vloeien.
Welnu, omdat die PO42- een hogere aantrekkingskracht heeft, mede dankzij zijn lading, op de wortels.. Kan bij het overdoseren van bloeivoeding een probleem ontstaan.
De NO3- die slechts een lading van -1 heeft, wordt gewoonweg aan de kant gedrukt door de PO42- (met een lading van -2!) als die PO42-3- opnemen, en neemt daar PO42- in de plaats op, ook al was dat niet de bedoeling. En daardoor ontstaat een stikstofblokkade.
Wat daar ook aan bijdraagt, is de reactie van P4O10 met (H)NO3. Wat reageert tot N2O5. Die stof vervliegt ook snel, of vormt een onoplosbaar zout. Daarnaast blijft het graag heen-en-weer reageren met zichzelf en elkaar, wat ervoor zorgt dat dat type stikstof niet meer bruikbaar/opneembaar is, omdat het steeds 'bezet' is.
Info voor de bonus:
Om negatieve stoffen op te nemen, scheidt een plant HCO3-uit, en om positieve stoffen op te nemen, scheidt het H+ uit. In beide gevallen is er H+ nodig, dat uit water komt. Koolstof (C) en zuurstof (O) zijn immers uit de lucht te halen. Vandaar dat de pH zo'n belangrijke rol speelt in de plantenwereld. Het leuke aan planten is wel: verhoog je de pH (dus meer OH- dan H+) dan gaat de plant actief meer H+ uitscheiden om de pH bij te stellen in de rhizosfeer. Is de pH te laag (dus meer H+ dan OH-) dan scheidt de plant meer HCO3- uit. De plant zorgt dus voor zijn eigen pH regeling, tot op zekere hoogte tenminste.
Vandaar dat sommige stoffen pas bij een bepaalde pH niet meer opgenomen worden; de plant regelt een deel zelf, maar als het te moeilijk wordt, ontstaat een tekort.
Leeswerk:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ion_(deeltje)
https://nl.wikipedia.org/wiki/Wortel_(plant)
http://bio1151b.nicerweb.net/Locked/...ToRootHair.jpg
compilatiewerk:
Denk even aan de pH waarde van je water. Dat heeft iets te maken met protonen, zogenaamde H+ en OH- en de balans daartussen.
Jullie kennen ook vast wel magneten, is het niet? Dat zijn van die dingen met een + pool, en een - pool. Welnu, in basis, werkt de chemie net zo.
Plus en min trekken elkaar aan. Elk molecuul (meerdere atomen bij elkaar) wilt het liefste gewoon de lading van 0 hebben. Vandaar dat water (1x H+ en 1x OH- beiden geladen = H2O zonder lading) niet super graag met zichzelf reageert. Pleur je daar pH- (extra H+) als toevoeging bij, dan wordt het warm. Nooit opgevallen? Vaak zie je zelfs een sluier in het water ontstaan, van reactieproduct. Dat is H2O dat met extra H+ even kort H3O+ (+lading want er is een H+ bovenop de H2O die neutraal is) vormt. Dat evenwicht herstelt zich na een tijdje - vandaar dat je pH schommelt na het toevoegen - en laat alleen de vrije H+ over die gemeten worden. In basis is water eigenlijk niet H2O, maar een constante wisseling tussen H3O+ en OH- waarbij het eindresultaat in neutraal water precies 0 is, maar dan gaan we te diep in op de stof.
Goed, dingen hebben dus een lading.
Eerst nog een opfrisser: in de chemie zetten we lading als superscript (super is vet hoog, dus zo) en 'het aantal atomen van iets in een molecuul of zout', geven we een subscript (denk aan submarines die duiken). Als een atoom of ion (ion is een geladen atoom) in hun uppie voorkomen, zetten we er een getal voor, om aan te geven om hoeveel stuks het gaat.
pH- bestaat soms bijvoorbeeld uit H2SO4. Dat zijn 2x Waterstof (H), 1x Zwavel (S) en 4x Zuurstof (O).
Als we weten dat elke H daarin, een lading +1 heeft, en H2SO4 neutraal is, dan kunnen we best eens rekenen:
2 x 1+ = 2+ -> Dat is de lading van het aantal H's gecombineerd.
Welnu, H2SO4 is neutraal, dus dan moet die SO4 die 2+ wegcijferen. Om dan 2+ naar 0 te gaan, doe je -2.
SO42-
Fucking simpel toch? Je hebt twee appels, je wilt er geen meer hebben, dan moet je er twee op eten.
Als je pH- in het water gooit, dan breekt het H2SO4 op in zowel H+ als SO42- . Dat zijn die ion-vormen waar ik hierboven iets over zei. Omdat SO42- niet veel reageert met andere stoffen, zelfs niet met die H+, blijven er veel vrije H+ ionen over, dat verlaagt daardoor de pH. De hoeveelheid H+ in het water, stijgt dus.
Dat zou je ook met HCl kunnen doen, het alombekende zoutzuur. Da's gemaakt van H+ en Cl- (chloor (-ide)). Die Cl- chillt gewoon lekker in de water, ik vin helemaal mooi, terwijl die H+ weer met H2O gaat rommelen. Dat H3O+ gedoe, kleine lettertjes enzo..
Keukenzout, kennen we toch? In droge vorm is dat NaCl. Gewoon, zout. Als je het in water gooit, breekt het op in Na+ en Cl- . Waarom? Nou, da's een moeilijk proces, de bron van al het leven, laten we daar gewoon even niet over nadenken. Onthoud gewoon: in water, valt shit uit elkaar tot ionen.
Introductie 2: De Rhizosfeer
Wie zei dat de Romeinen en Grieken nogal mafkezen waren, had gelijk. Rhizo, dat klinkt eerder als een lekker stuk Spaanse worst, dan als een wortel. Maar goed, ik schijf geen biologische termen als hobby, dus ik moet het er maar mee doen. Sfeer is zeg maar, 'de omgeving'.
Gooien we die twee bij mekander, dan krijgen we vrij vertaald: wortelomgeving.
Elke plant heeft een wortelomgeving, een rhizosfeer. rhizosfeer typt wat makkelijker, dus die houd ik aan.
In die sfeer, pompt de plant actief geladen deeltjes naar buiten. Dat moet je ongeveer zien als.. ehh.. Ja, hoe zien we dat?
Lekker dicht bij huis dan maar: een bankrekening van een student.
De student wilt dat er niet meer geld uit gaat, dan er binnen komt. Dus voor elk tientje dat hij uitgeeft (-10) moet er een tientje verdiend worden (+10).
Welnu, een plant werkt ongeveer hetzelfde, maar die heeft wat meer te makken. Een plant kan er voor kiezen om bijvoorbeeld +100 uit te stoten. Maar omdat diezelfde plant dan opeens +100 lading mist, ontstaat er in de plant een waarde die dus 100 tekort komt. Dat kan worden aangevuld met +100. Nu is een plant niet dom - ze bestaan miljoenen jaren langer dan wij en ze hebben duizenden malen meer genetisch materiaal - en bepaalt die plant zelf wat die "+100" danwel moet zijn. Hij kan er voor kiezen om bijvoorbeeld 100 H+ uit te gooien, en daarvoor in de plaats 100 NH4+ terug te nemen (zie: de waarde in beide gevallen is +1). Zou hij daarvoor ijzer nemen, dat ook in Fe2+ vorm kan voorkomen, dan neemt hij er maar 50 voor terug. Immers: Ijzer (Fe) heeft in dit geval een lading van 2+, en 100/2=50.
Kijk maar: tiddies.png
Niet elke voedingsstof wordt op die manier opgenomen, maar een groot deel wel. Afhankelijk van de pH (aantal positief geladen H'tjes in water) en andere aanwezige stoffen met een lading, bepaalt de plant zelf of hij nu negatief of positief geladen stoffen moet uitscheiden om aan zijn gewenste voeding te komen.
Bloeivoeding, en stikstof.HIER te zien is, zit er niet alleen 'P' en 'K' in, maar juist P2O5 en K2O. Zuurstof (O) heeft in vrije vorm een lading van 2-.
Kalium heeft dus een lading K+ (want er zitten 2x K aan 1x O = samen nul)
Met P2O5 is de notitie eigenlijk fout, deze moet P4O10 zijn. Dat maakt even niet uit. Wat wel uit maakt, is dat de O in die PO-verbinding, kan gaan zweven als er H+ in de buurt is, en dat is altijd in water.. Daardoor ontstaat PO42- . Weet je nog? er mist een O, dus de lading neemt met -2 af, omdat O een lading heeft van -2.
Stikstof, komt in veel vormen voor. Onder andere de NH3, NH4+ en NO3- vorm. Nu is het zo, dat ammonia en ammonium (NH3 en NH4+) makkelijk verdampen. Je kent het wel van je schilder, of anders van schoonmaak-dingen, of stinkende toiletten. Dat is ammonia of ammoniak, die akelige geur.
Dus dat spul blijft niet lang in de bodem als het niet in water is opgelost, of als het een beetje warm is.
Die NO3- wel. Die blijft er voor eeuwig. Vandaar dat veel boeren een probleem hebben met uitspoel van nitraten (NO3-) in de bodem als ze mest blijven vloeien.
Welnu, omdat die PO42- een hogere aantrekkingskracht heeft, mede dankzij zijn lading, op de wortels.. Kan bij het overdoseren van bloeivoeding een probleem ontstaan.
De NO3- die slechts een lading van -1 heeft, wordt gewoonweg aan de kant gedrukt door de PO42- (met een lading van -2!) als die PO42-3- opnemen, en neemt daar PO42- in de plaats op, ook al was dat niet de bedoeling. En daardoor ontstaat een stikstofblokkade.
Wat daar ook aan bijdraagt, is de reactie van P4O10 met (H)NO3. Wat reageert tot N2O5. Die stof vervliegt ook snel, of vormt een onoplosbaar zout. Daarnaast blijft het graag heen-en-weer reageren met zichzelf en elkaar, wat ervoor zorgt dat dat type stikstof niet meer bruikbaar/opneembaar is, omdat het steeds 'bezet' is.
Info voor de bonus:
Om negatieve stoffen op te nemen, scheidt een plant HCO3-uit, en om positieve stoffen op te nemen, scheidt het H+ uit. In beide gevallen is er H+ nodig, dat uit water komt. Koolstof (C) en zuurstof (O) zijn immers uit de lucht te halen. Vandaar dat de pH zo'n belangrijke rol speelt in de plantenwereld. Het leuke aan planten is wel: verhoog je de pH (dus meer OH- dan H+) dan gaat de plant actief meer H+ uitscheiden om de pH bij te stellen in de rhizosfeer. Is de pH te laag (dus meer H+ dan OH-) dan scheidt de plant meer HCO3- uit. De plant zorgt dus voor zijn eigen pH regeling, tot op zekere hoogte tenminste.
Vandaar dat sommige stoffen pas bij een bepaalde pH niet meer opgenomen worden; de plant regelt een deel zelf, maar als het te moeilijk wordt, ontstaat een tekort.
Leeswerk:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ion_(deeltje)
https://nl.wikipedia.org/wiki/Wortel_(plant)
http://bio1151b.nicerweb.net/Locked/...ToRootHair.jpg
compilatiewerk:
Ik ben er van overtuigd dat geen enkele plant een betere opbrengst geeft als je opeens overstapt van universele voeding (N,P,K +sporenelementen) naar alleen de componenten die weinig functie hebben (P en K). Een gebalanceerd dieet zorgt voor een gebalanceerd product.
De hele 'theorie' achter die PK-voeding, die rijmt niet met de literatuur, die rijmt niet met algemene plantenbiologie, die rijmt ook niet met andere logica. We blokkeren stikstof, vervolgens wordt al het blad onderop de plant leeggetrokken, die stikstof die daardoor vrijkomt, wordt naar de toppen verplaatst en dient daar als bouwstof. Zonnepanelen slopen, om de zonnepanelen ergens anders te repareren met het idee dat er dan meer energie opgewekt wordt?! We willen topgroei, daar zijn bouwstoffen voor nodig, die geven we via de voeding mee, behalve op dat cruciale moment; wanneer de bloei begint. Dan opeens kappen we met bouwstoffen aanvoeren.. Als je een schuur moet bouwen met materialen van een oude, gebruikte schuur, dan kan die nooit groter worden dan de oude. Ook niet van betere kwaliteit.
Die hele verplaatsing van stikstof uit vergelend blad (zogenaamde 'herfst' in kwekersjargon) kost de plant ontzettend veel energie; er moet iets afgebroken worden, verplaatst worden, en vervolgens opnieuw opgebouwd. Terwijl als we via voeding toch nog stikstof meegeven, er enkel verplaatsing en opbouw nodig is. Daarnaast blijft het oude blad functioneren; het energie-overschot blijft behouden.
Een gezonde plant krijgt minder snel toprot, minder last van beestjes, minder snel andere ziektes, en wat doen we in het meest cruciale moment van de hele teelt? Het moment waarop we al dat gedoe het beste kunnen vermijden? Dan gaan we het moedwillig veroorzaken.
De kwekerswereld is er van overtuigd dat die PK-voeding geweldig is.. Maar doe me alsjeblieft een plezier, en google eens naar "Geel blad bloei". Degenen die niet aan het overwateren zijn, die geven bloeivoeding met geel blad als gevolg. Vrijwel elke kweek waarin bloeivoeding gebruikt wordt, kent gele bladeren tegen het eind. Als je er 10 kunt vinden die geen bloeivoeding gebruiken en toch geel blad hebben (zonder dat ze opgehouden zijn met voeden) dan zou ik dat heel knap vinden. Ik heb het geprobeerd, het is niet gelukt. Wiet kent geen herfst, het is geen plant die meerdere jaren groeit. In mijn tuin blijven ze groen tot ze kapotvriezen. Dan worden ze bruin, en niet geel.
Ik kan chemisch niet stevig verklaren waarom bloeivoeding dat doet, behalve speculateren over ion-bindingssterkte en opname. Er is een duidelijk verband, behalve in kweekjes van Beowulf, het zullen zijn gouden vingers of scherpe inzichten zijn.. Maar de rest van de wereld levert er door in. Zowel op gebied van centen als oogst.
Goed, er is bewijs dat een klein tekort aan voeding de oogst in sommige cannabis-achtige kruiden verhoogt. Maar dat is een tekort aan alle elementen, niet enkel stikstof.
'voeding proeven' heb ik inmiddels toe kunnen dichten als een verkeerde interpretatie van 'te vroeg oogsten en/of slecht curen'. Dat gebeurde voornamelijk toen ik zelf te vroeg oogstte met erg veel herfst, en de wiet nog steeds ruk smaakte. Als ik m'n droogapparaat te hard zet, dan krijg ik dezelfde smaak-afwijking; scherp in de keel, grassige smaak na langer bewaren. Als ik de dag er na opnieuw oogst van dezelfde plant en ik zet hem lager, dan opeens komt er prachtige zachte wiet uit.
Afijn, dit verhaal heb ik nu al een aantal keren getypt. Als iemand zo vriendelijk wilt zijn om een compilatie te maken in een apart topic, dan kunnen we daar de discussie voortzetten.
De hele 'theorie' achter die PK-voeding, die rijmt niet met de literatuur, die rijmt niet met algemene plantenbiologie, die rijmt ook niet met andere logica. We blokkeren stikstof, vervolgens wordt al het blad onderop de plant leeggetrokken, die stikstof die daardoor vrijkomt, wordt naar de toppen verplaatst en dient daar als bouwstof. Zonnepanelen slopen, om de zonnepanelen ergens anders te repareren met het idee dat er dan meer energie opgewekt wordt?! We willen topgroei, daar zijn bouwstoffen voor nodig, die geven we via de voeding mee, behalve op dat cruciale moment; wanneer de bloei begint. Dan opeens kappen we met bouwstoffen aanvoeren.. Als je een schuur moet bouwen met materialen van een oude, gebruikte schuur, dan kan die nooit groter worden dan de oude. Ook niet van betere kwaliteit.
Die hele verplaatsing van stikstof uit vergelend blad (zogenaamde 'herfst' in kwekersjargon) kost de plant ontzettend veel energie; er moet iets afgebroken worden, verplaatst worden, en vervolgens opnieuw opgebouwd. Terwijl als we via voeding toch nog stikstof meegeven, er enkel verplaatsing en opbouw nodig is. Daarnaast blijft het oude blad functioneren; het energie-overschot blijft behouden.
Een gezonde plant krijgt minder snel toprot, minder last van beestjes, minder snel andere ziektes, en wat doen we in het meest cruciale moment van de hele teelt? Het moment waarop we al dat gedoe het beste kunnen vermijden? Dan gaan we het moedwillig veroorzaken.
De kwekerswereld is er van overtuigd dat die PK-voeding geweldig is.. Maar doe me alsjeblieft een plezier, en google eens naar "Geel blad bloei". Degenen die niet aan het overwateren zijn, die geven bloeivoeding met geel blad als gevolg. Vrijwel elke kweek waarin bloeivoeding gebruikt wordt, kent gele bladeren tegen het eind. Als je er 10 kunt vinden die geen bloeivoeding gebruiken en toch geel blad hebben (zonder dat ze opgehouden zijn met voeden) dan zou ik dat heel knap vinden. Ik heb het geprobeerd, het is niet gelukt. Wiet kent geen herfst, het is geen plant die meerdere jaren groeit. In mijn tuin blijven ze groen tot ze kapotvriezen. Dan worden ze bruin, en niet geel.
Ik kan chemisch niet stevig verklaren waarom bloeivoeding dat doet, behalve speculateren over ion-bindingssterkte en opname. Er is een duidelijk verband, behalve in kweekjes van Beowulf, het zullen zijn gouden vingers of scherpe inzichten zijn.. Maar de rest van de wereld levert er door in. Zowel op gebied van centen als oogst.
Goed, er is bewijs dat een klein tekort aan voeding de oogst in sommige cannabis-achtige kruiden verhoogt. Maar dat is een tekort aan alle elementen, niet enkel stikstof.
'voeding proeven' heb ik inmiddels toe kunnen dichten als een verkeerde interpretatie van 'te vroeg oogsten en/of slecht curen'. Dat gebeurde voornamelijk toen ik zelf te vroeg oogstte met erg veel herfst, en de wiet nog steeds ruk smaakte. Als ik m'n droogapparaat te hard zet, dan krijg ik dezelfde smaak-afwijking; scherp in de keel, grassige smaak na langer bewaren. Als ik de dag er na opnieuw oogst van dezelfde plant en ik zet hem lager, dan opeens komt er prachtige zachte wiet uit.
Afijn, dit verhaal heb ik nu al een aantal keren getypt. Als iemand zo vriendelijk wilt zijn om een compilatie te maken in een apart topic, dan kunnen we daar de discussie voortzetten.
Comment