Werkelijke EC waardes potgrond , zaai en stekgrond , enzovoorts

[atmosphere1]

Het bodemleven maakt juist voeding (zouten dus) vrij uit organisch materiaal ! Het plantafval, in de natuur, van het jaar er voor wordt weer afgebroken om de levende planten van voeding te voorzien, circle of life. We zijn het er toch over eens dat plantwortels voedingszouten opnemen voor de plantgroei ??

Maar erg moeilijk is het niet , want het enigste dat planten opnemen zijn ionen in de vorm van zouten , daarom is een bodemleven ook niet nodig voor plantgroei , zoals in hydrosystemen. Hoe die EC tot stand komt doet er voor de plant niet toe . Feit is toch gewoon dat ieder gewas zo zijn eigen ideale EC waarde heeft ? een ideale grondsoort of een zoutoplossing (NPK's) met een bepaalde EC waarde. Er zijn toch ook meters met 2 pennen die men in de grond steekt om de EC waarde uit te lezen , dat is een concrete waarde waar op gestuurd kan worden .


Een stukje uit glastuinbouw literatuur dat ik wel vaker heb aangehaald :
"Wortels nemen het makkelijkst water op uit een voedingsoplossing met een lage concentratie elementen, dus bij een lage EC. De concentratie ionen in de plantcel is dan hoger als daarbuiten en dat zorgt voor een osmotisch effect: Het water word gewoon de cel ingetrokken. Moeilijker word het als het water daarbuiten zelf al een hoge concentratie ionen kent (Een hoge EC dus). De plant moet dan intern aanpassingen aanbrengen om weer voldoende zuigkracht te ontwikkelen. Bij een stijgende EC neemt de productie aanvangkelijk niet af maar de wateropname wel. Bij een nog verdere stijging van de EC zal de plant minder gaan produceren.

Wanneer de planten zich als gevolg van een hoge temperatuur extra moet koelen , zullen ze meer water moeten gaan verdampen en dus meer water moeten gaan opnemen . Dit gaat bij een te hoge EC erg moeilijk"


Ga je een zaailing op grond met EC 10 zetten dan sterft hij af , optimaal is EC 1.0 of 2.0 ongeveer

[LR2]

Het bodemleven breekt organisch materiaal af en scheidt pas zouten uit als het bodemleven sterft. Dat kan een natuurlijk proces zijn, maar een keer te weinig water geven of een keer veel te veel kan ook hetzelfde resultaat geven. Daarom zien we verbrandingsverschijnselen bij een droge aarde, dezelfde problematiek als bij overvoeden en een normale waterhuishouding.

Ik ben het met je eens dat planten ionen opnemen, maar ik ben het niet eens met "enigste" want ze kunnen ook suikers, organische moleculen en andere zaken opnemen. Die zijn niet altijd geladen. Daar zijn speciale kanalen voor.

Als je op het randje balanceert van een te lage EC en je bodemleven begint te bloeien, bijvoorbeeld omdat het voor het eerst water krijgt en er ontzettend veel organisch materiaal is.. Dan zakt die EC in de eerste instantie ontzettend; dat zout zit allemaal verpakt in bacterielijfjes. Dan zit je met een effect wat vergelijkbaar is met deminwater geven; de plant zal ofwel heel veel water gaan opnemen om zijn eigen zoutconcentratie te verlagen, of zouten gaan verliezen(!!) om de EC buiten de plant op te drijven om op die manier een osmotische balans te hanteren.
Een manier om plantencellen te laten barsten, voor bijvoorbeeld de extractie van componenten, is om ze in deminwater te blenden. Een andere manier is heel erg zout water. Beide zijn net zo destructief. Da's een stukje wat vrij algemene kennis is en wat ik ook zou verwachten in een artikel uit de glastuinbouw.

[atmosphere1]

Wanneer die zouten aan bacteriën gebonden zijn kun je ze ook niet meten als EC. Potgrond is echter gestoomd , en alle leven is er uit . De EC blijft aanwezig.

Wat klopt er niet aan de volgende? :

- Ik pers een potgrond uit en meet de EC van het water , bij 1 potgrond meet ik zelfs 6.0 . Dit is geen exacte waarde omdat de hoeveelheid water kan variërend.

- Ik pers een natuurlijke grond uit , en meet slechts een waarde onder de 1.0 . wat ik ook doe ik krijg er geen hogere waarde uitgeperst , ook niet met minder water.

conclusie : de EC waarde van potgrond ligt veel hoger dan die van natuurlijke grond. En dat is ook logisch want aan de natuurlijke grond is geen meststof toegevoegd, het bevat echter wel voedingstoffen die nog organisch gebonden zijn.



Een startende zaailing heeft geen zoutconcentraties van boven de 1,5 nodig , sterker nog daarboven kan het nadelig zijn, namelijk bij veel licht en/of hitte en droogte.
Zie mijn test met een zaailing onder een extreme hoeveelheid licht en grond met een EC van rond de 1.0 , dan hebben ze er geen last van .

[atmosphere1]

Het punt dat ik wil maken : dit zijn de ideale EC waardes voor cannabis in het medium, (dus niet van het giftwater)

hydro-and-soil-ec-and-ppm-chart-1024x757.png

Dus als we van start gaan op potgrond met een EC waarde van 3.0 of 4.0 (bijna alle potgrond heeft die waardes) .
Dat is wel heel veel meer, verre van ideaal dus. Als we dan vervolgens ook nog vroeg beginnen met bijvoeden zit je in no time met een overschot aan voeding in de grond, en dat heeft negatieve effecten
op de plant en dus de opbrengst.

[NewNoobie]

Supper overzichtje. Van waar haal je deze?

[atmosphere1]

Het bodemleven breekt organisch materiaal af en scheidt pas zouten uit als het bodemleven sterft.

Dus eerst moet het bodemleven sterven voordat er voeding vrij komt voor de plant ? Nee , een levende bodem breekt organische moleculen af waarbij zouten vrij komen , zo gaat het ook bij menselijk voedsel m.b.v levende bacteriën. Er zullen vast wel bacteriën zijn die zouten vasthouden,maar zijn die relevant in bodemleven??

Ik ben het met je eens dat planten ionen opnemen, maar ik ben het niet eens met "enigste" want ze kunnen ook suikers, organische moleculen en andere zaken opnemen. Die zijn niet altijd geladen. Daar zijn speciale kanalen voor.

plantwortels nemen geen suikers op uit het medium , planten maken wel zelf suikers aan . Het toevoegen van suiker aan je grond kan een gunstig effect hebben op bodemleven zoals schimmels die de plant dan weer voorzien van zouten , maar de suiker wordt niet rechtstreeks door wortels opgenomen.

[Rreppellsteeltjam]

Je hebt het wel tegen L hè, onze plaatselijke bio chemicus.

[JimBean]

Jammer dat deze discussie gestokt is, heb van deze twee pagina's veel opgestoken.

[Bo$wachter]

Hou atmosphere1 in de gate die is daar constant mee bezig. Vind dat ook erg interessant!

[LR2]

Dus eerst moet het bodemleven sterven voordat er voeding vrij komt voor de plant ? Nee , een levende bodem breekt organische moleculen af waarbij zouten vrij komen , zo gaat het ook bij menselijk voedsel m.b.v levende bacteriën. Er zullen vast wel bacteriën zijn die zouten vasthouden,maar zijn die relevant in bodemleven??

plantwortels nemen geen suikers op uit het medium , planten maken wel zelf suikers aan . Het toevoegen van suiker aan je grond kan een gunstig effect hebben op bodemleven zoals schimmels die de plant dan weer voorzien van zouten , maar de suiker wordt niet rechtstreeks door wortels opgenomen.

Beetje laat, maar ik denk wel dat het goed is om te verduidelijken dat planten wel degelijk suikers kunnen opnemen via hun wortels.
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/2204...%20the%20roots.
Zeg maar, de hele in vitro plantwetenschap vaart bij het idee dat er een koolstofbron zoals sucrose wordt toegevoegd aan het kweekmedium.

Wat betreft organische moleculen afbreken m.b.v levende bacteriën binnenin de mens, is het goed om eens te bedenken wat er - vanuit bacterieel perspectief - voorop staat: zelf overleven, of de gastheer laten overleven? Bacteriën zullen zichzelf niet opofferen om hun gastheer te laten overleven en vanuit het perspectief "massa input vs. massa output" is dat vrij makkelijk te bepalen: zo'n 55% van je poep bestaat uit puur bacteriemassa, als het om droog gewicht gaat. Je kunt geen bacterie maken zonder bouwstoffen, dus als je een kilo eten eet, en je poept 200 gram uit, dan is 110 gram daarvan puur bacterie. Dat betekent dat je tenminste(!) 11% van je voedingsstoffen kwijt ben geraakt aan bacteriën. En dan spreken we over bacteriekolonies die geëvolueerd zijn om met ons lichaam samen te werken. In de bodem gaat die regel helemaal niet op; slechts een handvol bacteriefamilies zijn mutualistisch of symbiotisch met planten, het overgrote deel leeft voor zichzelf.

Ik zeg niet dat al het bodemleven moet sterven, maar een levende bodem bestaat voor 3-5% uit microben. Die microben zijn allemaal gevuld met zouten, water, koolstof, e.d. Die zouten zijn een schaars goed, en die zullen ze niet zomaar afstaan. Dus om die vrij te maken, zullen ze wel degelijk moeten sterven. Je zegt zelf dat een levende bodem organische moleculen afbreekt en dat daar zouten bij vrij komen.. Eh, ja, waar komen die organische moleculen vandaan? Als het planten zijn dan komt daar nauwelijks zout bij vrij; lignine, cellulose e.d. bevatten geen zouten.
Welke andere organische moleculen zitten er dan in de aarde? Zouden het de microben zijn, die microben afbreken?! En zo een deel van de zouten voor zichzelf houden en een deel wat vrij komt is voor de plant?
Als microben dan genoeg te eten hebben, en elkaar niet hoeven af te breken om aan zouten te komen, zullen ze dan een relevante rol spelen in het bodemleven? Ik denk het wel.
Ga eens lekker 'n dagje bier brouwen of bacterien kweken op een lab, er bestaat zelfs een feed & bleed methode om bacterieculturen te ontdoen van de microben, en de cultuur aan te vullen met nieuwe zouten zodat de boel kan blijven doorgroeien. Als ze zoveel uit zichzelf zouden loslaten, dan zou het gek zijn dat die methode bestaat; je zou immers altijd hetzelfde zoutniveau behouden als ze niets zouden vasthouden.

[atmosphere1]

Mijn punt was dat de vrije zoutionen meetbaar zijn in grond, ongeacht hoe ze er gekomen zijn, of waardoor. En dat er in potgrond veel hogere concentraties te vinden zijn dan in natuurlijke grond. Die grond EC is hetgeen waar we naar kunnen kijken, wat we kunnen beïnvloeden en meten wat er voor ons en de planten toe doet. overbemesting is een zeer relevant probleem dat ook meetbaar is. Potgrond is gestoomd en er zijn meststoffen/ zouten aan toegevoegd. zelfgemaakte compostgrond kan hoeveelheden zout bevatten waar de planten morsdood van gaan, ondanks het feit dat het volledig biologisch tot stand is gekomen.

Overbemesting wordt niet in voldoende mate opgelost door het bodemleven(voor zover aanwezig in gestoomde grond !!) . We moeten zelf letten op de zoutconcentraties , en dat begint al bij de grond waarin we kweken. Zelfs grond van hetzelfde soort en merk kan enorm verschillend zijn in EC waarde , zo ontdekte ik deze week . Je kunt daar achter komen door te meten, ook al is dat geen nauwkeurige meting , maar goed genoeg om te kunnen zien dat de ene grond meerdere keren zo zout is als de andere. Waarom zou dat niet relevant zijn ? of is dat niet wat je betoogd? overbemestingsproblematiek is een realiteit , een probleem dat onlosmakelijk verbonden is bij het menselijk ingrijpen door toevoeging van al dan niet biologische meststoffen.

[Snuitje]

Had ergens gelezen dat een voedingsoplossing met een ec van 0.5 al optimaal kan zijn voor de jonge plant, zelfs in een inert medium. Uiteraard, denk ik, steekt het dan nauwkeurig hoe de verhouding tussen de verschillende (dacht 12) benodigde stoffen/zouten in dat 'arme' mengsel is. Als ik me goed herinner stond er ook dat vanaf ec 0.7 er risico's voor zoutophoping bestaan, en de grenswaarde voor gevaar stond er dacht ik ook, maar vergeten. Hoe die waarden voor oudere planten zijn stond er niet.

[atmosphere1]

Goed punt , dat is inderdaad van belang , want alleen de EC waarde zegt niets over waar die precies uit bestaat.

[LR2]

Ik betoog dat je een betrouwbare en universeel toepasbare meetmethode moet gebruiken, omdat je anders - zoals bij een pH meting - net zo goed met je vinger kunt gaan meten.
Meegaan in dat een lagere EC wellicht beter is, daar kan ik me in vinden hoor! Absoluut!
Maar ik heb er mijn werk van gemaakt om (bio)chemische metingen betrouwbaar te maken en betrouwbaar en reproduceerbaar uit te voeren. Daar verdien ik m'n geld mee.
Als je 't goed wilt doen, dan moet je het goed doen. Als je 't niet goed wilt doen, dan is het ook goed maar dan valt je resultaat in mijn optiek onder het kopje "gok- en giswerk".

Zie:

Mijn punt in dit topic is dat ik nooit problemen heb gehad met potgrond, en dat metingen goed moeten uitgevoerd worden om ze enigszins betrouwbaar te maken.

Ik heb een aantal redenen gegeven waarom het belangrijk is om rekening te houden met factoren die een meting beïnvloeden (bodemleven, vasthouden van vocht, type water, opgenomen water), ik heb een voorstel gedaan hoe je die factoren kunt weg krijgen en hoe je een hogere betrouwbaarheid op je meting kunt krijgen. En bovendien hoe men 't universeel toepasbaar kan maken, ongeacht het type aarde.
Als we het dan niet eens worden, dat kan. Ik probeer ook maar te helpen.

[atmosphere1]

Natuurlijk zorg ik er voor dat elke meting zo veel mogelijk onder dezelfde condities plaatsvind . De hoeveelheid water in de grond is echter enigsinds variabel. Ik meet ook voor en na het spoelen van de grond , en dan zie je dat de EC omlaag is gegaan. Als je rekent met een 20 % foutmarge is , is het nog steeds nuttig om te meten.

Het is duidelijk dat bodemleven een rol speelt in de EC waarde , maar dat neemt niet weg dat je die EC waarde op een specifiek moment kunt bepalen toch?

[LR2]

Natuurlijk kun je de EC waarde op een specifiek moment bepalen, maar welk moment je kiest kan wel van grote invloed zijn.
Als je een natte bodem, vol bodemleven, gaat testen, dan komt de EC waarde lager uit dan wanneer je een droge bodem test; het bodemleven heeft in een droge bodem nog niet de tijd gehad om zich te vermenigvuldigen en neemt daarom ook weinig zouten weg uit de bodem. In een goed levende bodem kan best eens een flink percentage van alle zouten in "biologische omloop" zijn, waardoor je het op je EC meter niet ziet, maar het is wel aanwezig in de pot.
Door de boel te bakken op een temperatuur van pak 'm beet 80 graden, kun je het water eruit halen en de meeste bacterien en schimmels kapot krijgen die vervolgens hun zouten weer vrij maken. Een watervrije kluit aarde is beter te wegen, en dat geeft weer een beter beeld van hoeveel zouten er per kilo aarde aanwezig zijn.
Door het bodemleven weg te cijferen (dus niet te lang vochtig laten staan, kapotbakken) kun je ook eventueel bepalen hoeveel je EC zakt wanneer er wel leven in de bodem zit.
Een andere, maar minder accurate methode is om het juist heel lang vochtig te laten staan en te zorgen dat het bodemleven wel de kans heeft gehad om op te bloeien. Dan geldt er de manke wet van gelijke behandeling; alle aarde is hetzelfde behandeld dus de metingen die er gedaan worden zijn een momentopname van wat de EC is "Als het bodemleven x-uur heeft kunnen opbloeien". Voorwaarde daarbij is wel dat de temperatuur in alle gevallen hetzelfde moet zijn. Nog zo'n variabele.. Die wil ik zelf altijd liever weg hebben want het is teveel gedoe.

Als het doel is om verbranding te voorkomen, dan kun je het beste uitgaan van de hoogst gemeten waarde, en die is zonder actief bodemleven. Als de pot dan een keer droog valt en de beestjes barsten open waardoor alle zouten vrijkomen.. Dan is dat voor de rekening van de plant.

Voorbeeldje: Als mijn bacterietjes en schimmels 0.5 van de totale EC vasthouden, en ik meet 0.5 in een wateraftreksel, dan is de EC van de bodem in werkelijkheid wel dichter bij 1.0 als het een keer droog wordt.


Ander voorbeeldje met betrekking tot gewicht: Als mijn bodem vochtig gewogen wordt, dan kan die best 1kg/L wegen. Een droge cocos briket weegt ongeveer 600 gr/L.
Als ik in de vochtige bodem een meting uitvoer van 1kg, dan heb ik 1L aarde nodig. Als ik bij die droge cocos briket 1kg nodig heb, dan heb ik 1.6667 L nodig.

Maar die cocos briket kan ook nog eens uitzetten tot 6 liter aarde als hij vochtig is, laten we voor het gemak denken dat die ook 1kg/L weegt als hij vochtig is. Als ik dan ga meten dan heb ik van de originele droge briket slechts 100 gram gebruikt.

Dat maakt de hele boel een stuk complexer: er zijn variabelen in het spel die de meting verstoren. We hebben het over een 90% afwijking in volume en een +/- 66,7% afwijking in gewicht. Stel dat je meetafwijking ook nog eens 20% is, dan zit je respectievelijk op 70-110% afwijking in volume en 46-86% afwijking in massa. Dat is flink!
Omdat het twee losse afwijkingen zijn, op twee losse variabelen, mag je de totale afwijking optellen: je zit tenminste 116% (en misschien wel 196%) van de werkelijke EC af als je niet compenseert voor volume en massa.

Vandaar dat ik voorstander ben van een vochtige aarde eerst drogen, dan natmaken met een afgesproken y-volume water per x-gewicht aan aarde (1kg potgrond of 1kg cocos, bijvoorbeeld) en dan een z-volume af te tappen en dan pas te meten.

Ik vind andere manieren ook prima, maar dan kriebelt 't wel bij het woordje "werkelijk" in de titel

[atmosphere1]

Dat 'werkelijk' is inderdaad een veel te exacte omschrijving , en was vooral bedoeld om mensen te doen realiseren dat de EC van de grond waarin je van start gaat een belangrijke rol speelt en vaak een stuk hoger is dan men verwacht.
Feit is in ieder geval dat die waarde ver omlaag kan, zo blijkt in de praktijk , en de geadviseerde waarde voor grond met jonge planten ligt ook relatief laag.

Een goede inhoudelijke discussie is altijd mijn doel, daar komen we verder mee

[atmosphere1]

Het gaat er om dat veel potgrond soorten een EC waarde hebben die ver boven de ideale waarde voor jonge Cannabis planten ligt, en dat de waardes die op de verpakking staan volledig kunnen afwijken van de werkelijke EC waardes !

Vandaar vooral de titel van dit topic.

Willen we verlichting efficient inzetten , is een start met veel licht van groot belang . Een te hoge start EC dwingt je de lamp hoger te hangen, waarmee een optimale ontwikkeling dus niet gerealiseerd kan worden.